Τα αποτελέσματα της κλινικής μελέτης IMbrave150 ενδέχεται να χαράξουν μια νέα εποχή αναφορικά με την πρωταρχική θεραπεία του ανεγχείρητου ηπατοκυτταρικού καρκίνου.
Ημερομηνία: 23 Νοεμβρίου 2019
Θεματικές: Γαστρεντερικές μορφές καρκίνου / Καρκινική Ανοσολογία & Ανοσοθεραπεία / Αντικαρκινικοί παράγοντες και βιολογική θεραπεία
Η συνδυαστική θεραπεία του Atezolizumab και του Bevacizumab που χορηγήθηκε σε ασθενείς με ανεγχείρητο ηπατοκυτταρικό καρκίνο (ΗΚΚ), παράτεινε σημαντικά τη συνολική επιβίωση (OS) και το χρόνο υποτροπής (PFS) συγκριτικά με την υπάρχουσα θεραπεία με Sorafenib, σύμφωνα με τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο ESMO Asia 2019 στη Σιγκαπούρη, το οποίο διεξήχθη 22-24 Νοεμβρίου.
Εκ μέρους των συνεργατών του, ο καθηγητής του Εθνικού Κέντρου Καρκίνου του Πανεπιστημίου της Ταιβάν και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ταϊπέι, Ann Lii-Cheng, παρουσίασε τα αποτελέσματα από την αρχική ανάλυση των δεδομένων της κλινικής μελέτης φάσης ΙΙΙ IMbrave150 (NCT03434379), του συνδυασμού Atezolizumab και Bevacizumab σε σχέση με το Sorafenib σε ασθενείς με ανεγχείρητο HKK.
Στην κλινική μελέτη IMbrave150 εντάχθηκαν ασθενείς που δεν είχαν λάβει καμία προηγούμενη συστηματική θεραπεία για τον ΗΚΚ. Ακολουθώντας το μοντέλο τυχαιοποιημένης δοκιμής 2:1, 336 ασθενείς έλαβαν το συνδυασμό κάθε 3 εβδομάδες 1200 mg Atezolizumab και 15mg/kg Bevacizumab, ενώ 165 ασθενείς έλαβαν 400 mg Sorafenib δις ημερησίως. Και οι δύο θεραπείες χορηγήθηκαν μέχρι μη αποδεκτής τοξικότητας ή η απώλειας του κλινικού οφέλους με βάση την εκτίμηση του ερευνητή. Τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των ασθενών ήταν καλά σταθμισμένα και στα δύο σκέλη θεραπείας.
Τα κύρια πρωταρχικά καταληκτικά σημεία της μελέτης ήταν η OS και το PFS των ασθενών, τα οποίααξιολογήθηκαν από την Ανεξάρτητη Μονάδα Ελέγχου (IRF) με τα κριτήρια RECIST v1.1, ενώ τα δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία περιελάμβαναν την συνολική αντικειμενική ανταπόκριση (ORR), όπως αυτή αξιολογήθηκε από την IRF με τα κριτήρια RECIST v1.1 και την ORR, η οποία αξιολογήθηκε από την IRF με τα τροποποιημένα για τον ΗΚΚ RECIST v1.1 κριτήρια.
Επίτευξη των κύριων πρωταρχικών καταληκτικών σημείων.
Με μέσο
όρο παρακολούθησης 8,6 μήνες, η μέση OS των ασθενών που έλαβαν συνδυαστική θεραπεία με το Atezolizumab
δεν έχει ακόμη επιτευχθεί (ΝΕ) συγκριτικά με τη μέση OS 13.2 μήνες (95% διάστημα
εμπιστοσύνης [CI],
10.4, NE),
η οποία παρατηρήθηκε στο σκέλος των ασθενών που έλαβαν Sorafenib ( [HR] 0.58; 95% CI,
0.42-0.79;p
= 0.0006). Το μέσο PFS των
ασθενών που έλαβαν συνδυαστική θεραπεία
ανήλθε στους 6.8 μήνες (95% CI, 5.7-8.3), έναντι των 4.5 μηνών (95% CI, 4.0-5.6)
των ασθενών που έλαβαν Sorafenib (HR
0.59 (95% CI,
0.47-0.76; p
< 0.0001).
Η ανταπόκριση των ασθενών που έλαβαν Atezolizumab και Bevacizumab ήταν διπλάσια συγκριτικά με αυτή των ασθενών που έλαβαν Sorafenib
Το ποσοστό αντικειμενικής ανταπόκρισης (ORR) των ασθενών που έλαβαν τον συνδυασμό ήταν 27% συγκριτικά με αυτούς που έλαβαν Sorafenib και η οποία ήταν 12% (p <0.0001) από την αξιολόγηση της IRF βάσει των RECIST v1.1 κριτηρίων. Σύμφωνα με την αξιολόγηση της IRF με βάση τα τροποποιημένα για τον ΗΚΚ κριτήρια mRECIST, η ανταπόκριση ήταν σχεδόν τριπλάσια στο συνδυασμό Atezolizumab και το Bevacizumab συγκριτικά με αυτή στο σκέλος του Sorafenib(33% έναντι 13%, p <0,0001, αντίστοιχα).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα αποτελέσματα ήταν γενικά παρόμοια και στις διάφορες κλινικές υποομάδες που αξιολογήθηκαν. Αναφέρθηκε επίσης, πως η συνδυαστική θεραπεία Atezolizumab/Bevacizumab καθυστέρησε σε μεγάλο βαθμό την επιδείνωση της ποιότητας ζωής των ασθενών σε σύγκριση με το Sorafenib.
Η μέση διάρκεια θεραπείας των ασθενών με το συνδυασμό Atezolizumab/Bevacizumab ήταν 7.4 μήνες, ενώ με το Sorafenib ήταν 2.8 μήνες. .
Με τη συνδυαστική θεραπεία του Atezolizumab και Bevacizumab, το 57% των ασθενών ανέφερε ανεπιθύμητα συμβάντα βαθμού 3/4 (Adverse Events-ΑΕs), ενώ το 55% των ασθενών που έλαβαν Sorafenib ανέφεραν βαθμού 3/4 ΑΕs. Η συχνότητα των βαθμού 5 ΑΕs ήταν παρόμοια στους ασθενείς και των δύο σκελών, 5% και 6% αντιστοίχως.
Συμπεράσματα
Ο συνδυασμός Atezolizumab και Bevacizumab ανέδειξε τόσο στατιστικά όσο και κλινικά σημαντική βελτίωση, τόσο στην OS όσο και στο PFS σε ασθενείς με ανεγχείρητο ΗΚΚ που δεν είχαν λάβει προηγούμενη συστηματική θεραπεία.
Η ασφάλεια του συνδυασμού ήταν σύμφωνη με το γνωστό προφίλ ασφάλειας κάθε ένα παράγοντα και δεν παρατηρήθηκαν νέα δεδομένα ασφάλειας.
Με βάση τα ευρήματα από τη κλινική μελέτη IMbrave150, οι ερευνητές κατέληξαν ότι ο συνδυασμός του Atezolizumab και του Bevacizumab μπορεί να αλλάξει την κλινική πρακτική της πρώτης γραμμής θεραπείας των ασθενών με ανεγχείρητο ΗΚΚ.
Αναφορές
LBA3 – Cheng A-L, Qin S, Ikeda M, et al. IMbrave150: Efficacy and Safety Results From a Ph 3 Study Evaluating Atezolizumab (atezo) + Bevacizumab (bev) vs Sorafenib (Sor) as First Treatment (tx) for Patients (pts) With Unresectable Hepatocellular Carcinoma (HCC).
Χορηγός της κλινικής μελέτης ήταν η εταιρεία Hoffmann-La Roche.
