Αφότου ο ιός HBV εισέλθει στο σώμα σου δεν εμφανίζονται συμπτώματα για έναν έως έξι μήνες. Αυτό το γεγονός είναι γνωστό ως η περίοδος επώασης. Κατά το ίδιο διάστημα, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, ο ιός δεν μπορεί να ανιχνευτεί στο αίμα με τις συνηθισμένες εξετάσεις ελέγχου του αίματος στις αιμοδοσίες.

Όπως όμως συμβαίνει στις περισσότερες ιογενείς λοιμώξεις του ήπατος, πολλοί άνθρωποι με ηπατίτιδα Β δεν θα παρουσιάσουν ποτέ συμπτώματα παρά μόνο όταν το ήπαρ έχει αναπτύξει κίρρωση ή/και καρκίνο ή μπορεί να παρουσιάσουν γενικά συμπτώματα που μοιάζουν με άλλες κοινές ιώσεις, οπότε δεν θορυβούνται και δεν αποφασίζουν να ζητήσουν ιατρικό έλεγχο. Κατ’ αυτό τον τρόπο η νόσος συνεχίζει να εξελίσσεται έως ότου οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες βλάβες και επιπλοκές.

Δεδομένου του παραπάνω γεγονότος, οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν μολυνθεί από τον HBV δεν το γνωρίζουν και έτσι μπορεί να συνεχίζουν να μεταδίδουν τον ιό σε άλλους χωρίς βεβαίως να το αντιλαμβάνονται, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη μετάδοση της νόσου και κατά συνέπεια την εξάπλωση της επιδημίας.

Η ηπατίτιδα Β αποκαλείται χρόνια, όταν η λοίμωξη διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες ελεγχόμενη με τους εργαστηριακούς δείκτες του ιού στο αίμα. Σε ποσοστό 5-15% όσοι άνθρωποι παρουσίασαν οξεία ηπατίτιδα Β μπορεί στη συνέχεια να συνεχίσουν να νοσούν από χρόνια ηπατίτιδα Β, εφόσον έχουν μολυνθεί ως ενήλικες. Μπορεί μάλιστα να έχουν περάσει στη φάση της χρόνιας λοίμωξης χωρίς να το γνωρίζουν καν, σε περίπτωση που  η νόσος δεν έχει δώσει συμπτώματα κατά τη φάση της οξείας λοίμωξης ή αν τα συμπτώματα δεν ήταν τέτοια ώστε να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια.

Έως και το 95% των παιδιών που έχουν μολυνθεί από τη νεογνική ηλικία θα παραμείνουν μολυσμένα και στην ενήλικη ζωή τους αν δεν λάβουν θεραπεία έγκαιρα.Πολλοί άνθρωποι που έχουν μολυνθεί κατά την παιδική ηλικία συχνά δεν γνωρίζουν ότι έχουν ηπατίτιδα Β. Ενδέχεται να το ανακαλύψουν μόνο όταν αναπτύξουν τις μελλοντικές επιπλοκές που προκαλούνται από τον ιό (κίρρωση ή/και καρκίνος του ήπατος). Όσο νωρίτερα κάποιος μολυνθεί, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες εμφάνισης μιας χρόνιας ηπατίτιδας και των μελλοντικών επιπλοκών της².

Μερικοί άνθρωποι που πάσχουν από χρόνια λοίμωξη ηπατίτιδας Β, είναι γνωστοί ως «ανενεργοί» φορείς. Αυτό σημαίνει ότι έχουν τον ιό της ηπατίτιδας Β στο αίμα τους και μπορούν να τον μεταδώσουν σε άλλους, αλλά ο ιός δεν προκαλεί εξελισσόμενη ηπατική βλάβη, τα ιικά επίπεδα είναι μονίμως χαμηλά και δεν απαιτείται καμία φαρμακευτική αγωγή.

Μερικές φορές ο ιός μπορεί να επανενεργοποιηθεί. Συνεπώς, οι ανενεργοί φορείς είναι σημαντικό να παρακολουθούνται τακτικά με σκοπό τη φαρμακευτική αντιμετώπιση της ηπατίτιδας Β, καθώς αν η λοίμωξη γίνει χρόνια ενεργός εξακολουθεί να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κίρρωσης και καρκίνου του ήπατος. Ορισμένοι ανενεργοί φορείς αποβάλλουν φυσικά τον ιό από το σώμα τους, αλλά για αυτό ενδέχεται να χρειαστούν πολλά χρόνια.

Αν οι εξετάσεις δείχνουν ότι τα επίπεδα του ιού στο αίμα σου είναι υψηλά και επηρεάζουν το συκώτι σου, τότε είναι πιθανό να πάσχεις από μια χρόνια ενεργό λοίμωξη. Περίπου ένας στους τέσσερις ανθρώπους (25%) που πάσχουν από ενεργό χρόνια λοίμωξη αναπτύσσουν μελλοντικά σοβαρή βλάβη του ήπατος, με αποτέλεσμα την εμφάνιση της κίρρωσης. Ένα σχετικά μικρό ποσοστό των ασθενών με κίρρωση θα εμφανίσει πρωτοπαθή καρκίνο του ήπατος, γνωστό και ως ηπατοκυτταρικό καρκίνο (ΗΚΚ). Παρόλα αυτά ο κίνδυνος για ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα μπορεί να παραμένει υψηλός και τελικά η επιπλοκή αυτή να συμβεί πριν αναπτυχθεί κίρρωση. Ο κίνδυνος και για τις δύο αυτές βαριές επιπλοκές μειώνεται πολύ εφόσον η νόσος αντιμετωπιστεί έγκαιρα με επιτυχημένη φαρμακευτική αγωγή.

Η ηπατίτιδα Β μπορεί να προκαλέσει μια οξεία ή χρόνια ασθένεια.

• Η οξεία ασθένεια είναι μια ξαφνική ασθένεια που διαρκεί για σύντομο χρονικό διάστημα (λιγότερο από έξι μήνες)

• Η χρόνια ασθένεια είναι αυτή που διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες, ενδεχομένως, για το υπόλοιπο της ζωής σας. Μερικές φορές τα συμπτώματα μπορεί να εμφανίζονται και στη συνέχεια να φεύγουν.