ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ

Το ανοσοποιητικό σας σύστημα επιτίθεται κανονικά σε βακτηρίδια, ιούς και άλλους εισβολείς οργανισμούς. Σε περίπτωση που επιτίθεται στα κύτταρα του οργανισμου τότε μιλάμε για αυτοανοσία. Στην αυτοάνοση ηπατίτιδα, το ανοσοποιητικό σας σύστημα επιτίθεται στα ηπατικά σας κύτταρα, προκαλώντας μακροχρόνια φλεγμονή και ηπατική βλάβη. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν γιατί το σώμα επιτίθεται με αυτό τον τρόπο, αν και η κληρονομικότητα και οι προγενέστερες λοιμώξεις μπορεί να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο.

Συχνά, τα συμπτώματα της αυτοάνοσης ηπατίτιδας είναι ελάχιστα. Όταν εμφανίζονται συμπτώματα, τα πιο συχνά είναι κόπωση, κοιλιακή δυσφορία, πόνος στις αρθρώσεις, κνησμός, ίκτερος (κιτρίνισμα του δέρματος και του λευκού μέρους των ματιών), διογκωμένο ήπαρ, ναυτία και αραχνοειδή αιμαγγειώματα στο δέρμα. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν σκουρόχρωμα ούρα, απώλεια όρεξης, ανοιχτά κόπρανα και απουσία εμμηνόρροιας. Οι πιο σοβαρές επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν ασκίτη (υγρό στην κοιλιά) και διανοητική σύγχυση. Σε 10% -20% των περιπτώσεων, η αυτοάνοση ηπατίτιδα μπορεί να εμφανιστει με οξεία ηπατίτιδα.

Η αυτοάνοση ηπατίτιδα εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις ξαφνικά. Αρχικά, μπορεί να αισθανθείτε ότι έχετε μια ήπια περίπτωση γρίπης. Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση αυτοάνοσης ηπατίτιδας, ο γιατρός σας θα ζητησει εξετάσεις αίματος, ηπατική βιοψία ή ελαστογραφία ήπατος.

Ο στόχος της θεραπείας είναι να σταματήσει η επίθεση του σώματος στο ίδιο, με την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό επιτυγχάνεται με ένα φάρμακο που ονομάζεται πρεδνιζόνη, που είναι ένας τύπος στεροειδούς. Συχνά, χρησιμοποιείται επίσης ένα δεύτερο φάρμακο, η αζαθειοπρίνη (Imuran). Η θεραπεία ξεκινά με υψηλή δόση πρεδνιζόνης. Όταν τα συμπτώματα βελτιώνονται, η δοσολογία μειώνεται και μπορεί να προστεθεί η αζαθειοπρίνη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αυτοάνοση ηπατίτιδα μπορεί να ελεγχθεί αλλά δεν θεραπεύεται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι ασθενείς θα χρειαστεί να παραμείνουν στο φάρμακο για χρόνια και μερικές φορές για όλη τους τη ζωή. Δυστυχώς, η μακροχρόνια χρήση στεροειδών μπορεί να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες, όπως διαβήτη, οστεοπόρωση, υψηλή αρτηριακή πίεση, γλαύκωμα, αύξηση βάρους και μειωμένη αντίσταση σε άλλες λοιμώξεις. Έτσι, ενδέχεται να χρειαστούν άλλα φάρμακα για τον έλεγχο αυτών των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Περίπου το 70% των ατόμων με αυτοάνοση ηπατίτιδα είναι γυναίκες, συνήθως μεταξύ 15 και 40 ετών. Πολλοί άνθρωποι με αυτήν την ασθένεια έχουν επίσης και άλλες αυτοάνοσες παθήσεις, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 1, θυρεοειδίτιδας (φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα), ελκώδους κολίτιδας, λεύκης (σπογγώδης απώλεια της χρωστικής του δέρματος) ή σύνδρομο Sjogren (ξηροί οφθαλμοί και ξηροστομία).